Galeria - Kościół w Bolesławiu

Tereny gminy Bolesław należały do 1490 roku do parafii krakowskiej, następnie olkuskiej, a od 1500 roku do 1797 do parafii sławkowskiej.

Na początku lat czterdziestych, podczas okupacji niemieckiej, za proboszcza ks. Skalskiego, został rozebrany stary kościół, ponieważ jego walące się mury zagrażały bezpieczeństwu przechodniów.

Kościół w Bolesławiu ufundował w 1627 roku Marcjan Chełmski Ścibor, chorąży krakowski, dziedzic dóbr bolesławskich. Pierwotnie kościół był prywatną kaplicą dworską, filią kościoła w Sławkowie.

Z myślą o utworzeniu samodzielnej parafii, w XVIII wieku Aleksander i Teresa z Firlejów Konarscy, małżonkowie Romiszewscy, dziedzice Bolesławia, Mstowa, Januszowic i innych dóbr, kościółek rozbudowali. W roku 1795 Romiszewscy już nie żyli. Ich córka Zofia wspólnie z mężem Hilarym Moszyńskim, dziedzice klucza bolesławskiego

„...prowadzeni gorliwą pobożnością dopełniając zamiaru i pobożnej woli śp. ojca Aleksandra Romiszewskiego, kasztelana Sądeckiego, kawalera Orła Białego i św. Stanisława, w 1798 roku za zezwoleniem biskupa krakowskiego utworzyli parafię w Bolesławiu”. Za utworzeniem nowej parafii przemawiała odległość do Sławkowa, wylewy rzeki Białej Przemszy oraz, co było ważne, przekraczanie granicy, ponieważ Sławków po rozbiorze Polski należał do Prus.

Dnia 6 listopada 1798 roku biskup krakowski wydał erekcję dla nowej parafii. W erekcji tej przytacza opis kaplicy sporządzony 8 maja 1788 roku przez komisarzy biskupich.

W roku 1890 – 8 grudnia, zostaje powołany komitet budowy nowego kościoła w Bolesławiu. Budowlę w stylu neogotyckim ukończono w 1906 roku.

Przy wznoszeniu świątyni użyto miejscowego budulca. Kamień pochodził z Bukowna, cegła ze Sławkowa i Strzemieszyc.
Kościół dominuje w bolesławskim krajobrazie. Fasada posiada dwie duże, strzeliste wieże oraz jedną mniejszą zwaną sygnaturką, która znajduje się nad prezbiterium. W wieży zachodniej umieszczono trzy dzwony: „Josephus”, „Felix” i „Romanus” sprowadzone z Londynu w 1861 roku, czwarty dzwon nosi imię „Moszczyński”. Ufundowany został w 1802 roku przez Hilarego Moszczyńskiego – właściciela dóbr bolesławskich. W wieży wschodniej znalazł miejsce mały dzwon, ręczny o imieniu ,,Maria”.

Kościół zbudowano na wzniesieniu zwanym „Kopiec” (dzisiaj nazwa mało używana), obok nieistniejącego już starego kościoła.
Główny ołtarz piękny, gotycki, przypomina słynny tryptyk krakowski. W tym ołtarzu mieści się piękna rzeźba wyobrażająca Najświętszą Pannę z Bożym Dzieciątkiem siedzącą na tronie – Królową Korony Polskiej.

Polichromie na ścianach przedstawiają sceny z życia Pana Jezusa. Autorem obrazów jest olkuski malarz Bronisław Grzywacz, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uczeń Stanisława Wyspiańskiego.

Polichromie w swej historii były odnawiane przez artystów, malarzy Talagę, Irenę Grabowską oraz Władysława Jastrzębskiego. Jastrzębski, był również autorem projektów witraży do prezbiterium kościoła, które zostały wykonane przez Zakład Witraży Żeleńskich  z Krakowa i zamontowane po uzupełnieniach i przeszło pięćdziesięciu latach w 2008 roku.

Kościół parafialny jest piękny i zasługuje na szczególną uwagę ze względu na to,  że jego wystrój rzeźbiarski wykonany został pod kierownictwem artystycznym jednego człowieka.
Wyposażenie kościół zawdzięcza rzeźbiarzowi Pawłowi Turbasowi (1851-1921). Uczył się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych za czasów dyrektorowania Jana Matejki.

Turbas związał się później z zakładem rzeźbiarskim Franciszka Wyspiańskiego, ojca poety Stanisława. Turbas miał zwyczaj zatrudniania miejscowych stolarzy, których przyuczał do snycerki i prac rzeźbiarskich. Bratka, Bratka-juniora, Czerniaka, Gołębia i Probierza. Uczniowie Pawła Turbasa pozostawili swój trwały ślad w postaci przydrożnych kapliczek rozsianych po terenie gminy Bolesław (m.in. w Krzykawie, Krzykawce, Laskach). Syn Pawła Turbasa, Władysław (1884-1950) kontynuował dzieło ojca. Był utalentowanym malarzem, grafikiem i rzeźbiarzem.

Nocą kościół jest oświetlony, co sprawia, iż widoczny jest z wielu kilometrów.